Story of Heerlijke Hallo Ween Ride

2014-2015-2016 : 3de maal op rij, 3de maal bullseye.

De warme dreigende adem van de beklemmende, duistere hemel zucht zachtjes in ons gezicht. Elf onverschrokken night riders zoeken de bescherming van de pack of brothers op. Lights on, moed bij elkaar geharkt, dikbillen opgespannen en off we go voor de East-Dune-Church  Halloween night ride.

De 3 wijzen hielden ons scherp in de gaten. 

Rustig gestart, allert voor paranormale verschijnselen, voorbereid op het onvoorbereidbare. Via wat rustige tracks naar de strandzone voor een nachtelijke raid langs de bloedende vloedlijn. We werden, net als bij de Hitchcock Birds, onophoudelijk bestookt met messchelpjes. Kleine vervaarlijke schepsel van de duistere zeebodem. Een georchestreerde landing om genadeloos het rubber van onze banden te teisteren. De meesten onder ons hebben het overleefd. Diver werd gegrepen en alle hulp kwam te laat. Het was niet om aan te zien, die schelpjes zijn medogenloos; Diver kraakte.  Sully blies op de geïmproviseerde nachthoorn om hulp in te roepen maar die noodgeluiden gingen verloren in de gitzwarte nacht. Diver was op zichzelf aangewezen met een Lezyme als laatste strohalm. Die Lezyme zou zowel zijn redding als zijn kwelgeest worden.

De Castori troepen waren opgejaagd door al dat transcendente en snelheid was onze enige overlevingskans. Het mulle zand werd onze dekmantel en de slingerende duinentracks onze way out. Met beheersing laveerden we alle zombies voorbij, zonder zelf gebeten te worden door stiltstand. 

"15%" was de sign of the devil. Het verscheen overal. Een vervaarlijke techniek om binnen te dringen via de centrale cortex en het brein aan te tasten. Best dat we geregeld mindfuckers tegenkomen, het bleek onze redding te zijn.

De verrijzenis van Diver bracht weer licht in de duisternis. Als een heilige op speed sloot hij weer aan bij de troepen, hij veerde ze zelf weer aan. Het Calmeynbos zoefde voorbij, de snelheid werd supersonisch maar een lokale Ork had een boobytrap voorzien voor Heilige Diver. Een valpartij was onververmijdelijk.  Gekneusde kuitspieren en een mentale deuk konden Diver echter niet tot opgeven dwingen.

De bevoorradingen brachten rust en licht. De gesuikerde levers, gekaramelisserde zwezerikken en gepofte koeieogen brachten ons glycogeen weer op niveau. Het was toen dat Diver met schrik vaststelde dat hij de Lezyme van Sully verloren was. Schrik en angst braken uit, je kon de euroos zien verdampten in de aangetaste geest.

De pack nam vervolgens Diver in bescherming en looste hem veilig naar de aankomst.  Geen enkele ziel ging verloren deze avond. We survived another day

Al die duivelse krachten konden we enkel compenseren met heilig bier in de 7de Hemel. En zo geschiedde. Schuimende paters wekten een 2de verrijzenis van Diver op. Deze keer met de Lezyme talisman in de rechterhand. In het holst van de nacht, in het gebied van de Ork heeft Diver het toch nog aangedurfd te speuren naar verloren geluksbrengers.  Eind goed al goed.

Het Avontuur van East Dune Church was spannend en uitdagend. Een absoluut geslaagde avond met heerlijke tracks, die echt tot zijn recht komen als je ze schred aan een moordend tempo. Gevarieerd parcours, pracht van een organisatie, sfeer ten top en soulmates om mee te gaan raggen. TOP ! I kiss you all !!!!  

The TrailHog