Back 2 the Coastal Shire

Zondagmorgen begin oktober. 
Staalblauwe lucht, prikkende zon.
Fris aan de vis bij het ochtendritueel.
En als ik aan vis denk denk ik aan vis.
Dus wordt het zeker een trip naar de kust om mijn winterduinen voor de eerste keer dit najaar weer te begroeten. 
Blij met mijn compagnon van de dag "The Fixr". Vestimentair klopte er iets niet maar de Fixr weet waar hij mee bezig is denk ik dan, en ik laat het los.

Dunenkerksje is ideaal als RDV. We kwamen van alle kanten. Ik van links en Fixr van rechts. Met deze reuze bende maar snel de duinen ingetrokken. Al vlug wisten we dat het geen walk in the park zou worden. Het zand lag er nog op zijn zomers bij, losjes en klaar om naar het strand te gaan. Dat wordt af en toe voetje aan de grond, gravende banden en vloekende monden

Na 2 officieuze duinenstroken botst onze geheime geuzetrack op het nieuwe officieel mtb parcours van Middelkerke, de Norbert Dedeckere lus. Mooie houten paaltjes en dan dat blauw driehoekje met die 2 wielen er onder. Mijn basisreflex negeren en toch dat pijltje volgen, vooral omdat de aangewezen weg perfect overeen kwam met mijn blauw lijntje op mijn Etrex. Verdacht, verrassend, nieuwsgierig. Zou er toch deskundig werk in deze route zitten? Niet te snel oordelen, eerst nog wat verder biken.

Zowaar nog een lekkere strook, en de volgende slingerde ook krols door de duinen, en kijk hier zelfs een volledig nieuwe strook, en nog lekker ook. De singletracksjes volgende elkaar netjes op, aaneengelsoten, als een plaque vrije aorte die de duinen van leven voorziet. Zelf haar "bosje zit er bij" riep ik nog. En kijk hier, latjes om het mulle zand beter te verteren, allez gow zeg. En zo verder en zo verder. Die latjes hebben we op meerdere goed gekozen plaatsen tegengekomen. Sympathiek van die mannen.  Ook St Laureins voorzien van een volledig nieuw stuk. Bravo, bravo! Tot in Lombardzijde absoluut dikke pret op de singles door de duinen. Een biker voelt niet meteen de drang om nog andere tracks op te sporen. Ook wat ambetant trouwens want die parcoursbouwers hebben op die andere stukjes vervelende hindernissen opgeworpen. Dus niet doen is de boodschap. Deze keer niet moeilijk om aan de regeltjes te voldoen.

De bouwers hebben er nog 900m strandstrook ingepropt. Niet slecht. Maakt de ervaring rijker. Zand er over.

Na Lombarzijde gaat het via asfalt naar het Passendale kanaal om daar en off road "cut strook" te doorworstelen. Snel vergeten. Absoluut geen meerwaarde. Verveling slaat toe na eerste 400m. Maar we hebben het geprobeerd en ons volgzaam gedragen. 't zal de laatste keer zijn.

Daarna gaat het gelukkig weer richting duinen om te flirten met de resterende single tracks. Allemaal heel dik in orde. 

De omloop op de Krokodil zit er ook in. Bij droog weer neem je dit gewoon mee. Als 't nat is : vanblijven,

Om het maximum van off road stracks mee te pikken moesten we hier en daar in het terugkeren tegen richting rijden, wat we dan ook gretig maar beleefd deden. Het is dus vooral in het terugkeren naar Dunenkerksje nog wat improviseren. Best of both worlds.

Als finale nog wat officieuze stukken verorberen en dan, nog steeds onder een brandende zon en met een brede smile het patersvocht opgezocht (en gevonden). Op niveau nakeuvelen en weer grootste plannen brouwen om de makkers te koeioneren.

Te onthouden : de Bloso route in Middelkerke is echt wel dikke pret en je kan je er flink jossen. Ideale winterbestemming zolang je in de duinen blijft. Maar dat wisten we al ;-) 

Thanks Fixr 4 joining in.

The Trailhog