Story for GMBN maiden trip

Beneden aan de rampe, 10.30am. Dat was de afspraak. Als dat maar geen ramp wordt. Parking Brugeoise, dicht bij meeting point en zo leeg als een flat tire. Gezond fris en inspirerende herfst kleuren. De goesting groeit zienderogen. De schuine helling van de Lappersfortbrug omhoog en aan de andere kant er terug af als opwarmertje. Toch eventjes naar het alternatief gluren, via de trappen naar beneden. Nee, toch niet, zien er wel steil uit. 

Op naar de rampe . Iets te vroeg ter plaatse, dus maar de wheelie oefenen. De video van GMBN in mijn hoofd laten afrollen en hupsakee, ging toch al wat beter dan de vorige keer. Zou dat door mijn nieuw truitje zijn ?  Dat balanspunt komt af en toe eens priemen maar is ook terug weer snel weg. A long way to go to catch up with Beanz, if ever possible.

Colbe Junior en Senior komen aansluiten. Tijd om de helling van de rampe eens onder de noppen te schuiven. Uiteraard tegenrichting, via het voetpad naar boven om dan op het hoogste punt het minibosje in te duiken.  Bocht 1 lukt, wat off camber rijden op losse ondergrond en schuivende natte bladeren lukt ook en dan....... die fucking moeilijke 180° bocht tegenvoets en off camber. Lukt me echt niet.  Master Beanz doet het voor en gebruikt een nose wheelie om die uitdaging mooi af te ronden. Ach, zo moet het. Jammer dat ik geen nose wheelie in mijn rugzak had meegebracht.  Die andere iets bredere off camber bocht naar links lukte me dan weer wel, na de derde poging weliswaar 
De nieuwe GMBN jersey's gaven ons vleugels. Alles moest geprobeerd worden en die helling zal het geweten hebben. Waar eerste geen tracks lagen, heeft een technisch parcourtje haar sporen laten zien. Brugge die Schoone

OK dudes, lets go to the next challenge. Bleek dat de Lappersfortbrug te zijn. Deze keer wel via de trappen naar beneden. Klein detail. Op einde van de trappen geen vrije uitloop, en dat terwijl ik toch met een groot ei in mijn broek zat. Beneden meteen linksweg draaien of  je kon eeuwig versmelten met een vaste nadar. Eerste treden slecht ingezet en mijn lichaam verkrampte, vooral mijn gezicht, gelukkig meteen terug kunnen overschakelen naar de juiste technische houding en gecontroleerd van de steile trappen kunnen rijden om behoedzaam te draaien net voor de nadar, voorwiel op begane grond, achtewiel nog op de steile trappen. Brugge kent zijn wel degelijk uitdagingen.

Next stop : kinderspeeltuin Lappersfortbos. Als je met de bikes in dit speeltuintje  wil spelen kom je al snel een paar mindfuckers tegen. Kort technisch klimmen en dalen, drops en twijfelaars, natte wortels die het allemaal net weer ietsje moeilijker maken.  Ook hier werd aan geologie gedaan. Niets bijzonders te vinden onder het bladerdek, meldde Colbe Senior.

Kinderspeeltuin; dus Colbe en Beanz echt in hun nopje. Ze waren niet meer te houden, de belhamels. Ze dropten dat het een lust voor het jaloerse oog was. Ik vond het al uitdagend genoeg om dat jong geweld vast te leggen op de gevoelige chip. 

Wat verder een vergeten kelder in het bos. Je zou er de verkeerde gedachten bij kunnen oproepen maar wij blijven trouw aan ons geloof : "alles is met de bike te doen, tot het niet meer te doen is". Kleine klimsecties tussen jonge bomen en puberende twijgen, een snellere afdaling met drop off, gebala en gedoseerd rijden. Kortom, ook hier zetten we af en toe een voetje aan de grond, op het pad om wat uit te rusten wel te verstaan.

Als afsluiterde wou ik nog wat manuals trekken. 4 keer ging het goed. De 5de keer veel te veel overdreven en bike vanonder mij geschoten. Met mijn weke lichaam kwakte ik op de verharde grond. De pijn was instant. Pets op mijn poep, maar dan de hard way. Miljaar, was toch weer even van mijn sojamelk. Gelukkig waren mijn buddies met helende woorden snel bij de plaats van het spektakel.  Zij keuvelden verder, ik kermde verder. De rollen waren niet eerlijk verdeeld vond ik. Ondertussen was het noene geworden. Tijd om terug naar huis te gaan en stilletjes verder te sterven in pijn.

Absoluut een toffe voormiddag.