Story of "Warme Fontein"

Een lekkere zon prikkelt de goesting. Met een paar trailriders afgesproken om ons eens te laten verrassen. Met de tracks opgeladen in de gps het onbekende tegemoet. De sfeer zat meteen goed. Altijd lekker met de soulmates op stap, niets aantrekkelijker dan een vette track.
 

De Band of Riders  in wilekeurige volgorde :   Krimbo de onverschrokkene, Beanz de Akrobaat, Putty de Schredder, Colbe de Swift and Swooth, Diver de Krachtige en Sultan the Grey. De éénn kon de zoon van de ander zijn, zelfs grootvader. Het deert ons allemaal niet. Laat die tracks maar komen.

Na een zachte opwarmer langs het water kwam de eerste klim er aan. Iedereen meteen bij de les want het hart klopte meteen al in de keel. Wij als fietsend naar boven terwijl de jongens en de meisjes van een lokale school hier hun sportnamiddag al lopend moesten afwerken. Een coopertest maar dan op en neer in de bossen. Jeugdtrauma’s flitsen voorbij.
 
Op weg naar de eerste afdaling. Lek mien liptje. Een korte maar pikante afdaling, niet supertechnisch maar wel opletten geblazen. Heerlijk.

Via het asfalt naar de volgende klim. Ook deze neep weer eventjes in de kuiten maar de beloning was er naar, speelse single track afdaling . Kniebescherming is geen overbodige luxe.

Vervolgens een klimmetje door het bos :  I love it. laverend over de boomwortels komen we in een veld met lang okerbruin gras terecht. Het landschap verandert snel op deze rit. Bijzonder gevoel. Het afdalen loopt op een single track, eveneens door het hoge gras met verdomd verrassende passages. Alle hands aan deck. Krimbo doet op deze doorgang wat archeologisch onderzoek.

Putty wordt plots overmand door een hongertje, zo kennen we hem, een goedlachse bourgondier, ook op de bike. Dus op zoek naar lekkers in het dorpje, rippin’ the candy store. Van daaruit naar het fort van Chaudfontaine waar we al meteen getrakteerd werden op echt vette tracks. De eerste afdaling start met een verslavend jumpke ....
gevolgd door slingerende bossingles op goedbollende ondergrond  om te verrassen met  losliggende stenen. Slippery, ook when not wet.  Een 70° afdaling als mindfucker en wat later een zeer tricky rotsige passage met 0% grip, meteen twee 90° bochten met bomen als stootkussens en  gevolgd door losliggende bladeren.  Zeer uitdagend. Krimbo heeft hier zijn engelbewaarder een tong gedraaid. Zo dankbaar.

De tweede afdaling van fort Chaudfontaine was er ook weer eentje om vingers en tenen van af te likken. Super flowy lijntje, gas geven en gaan, gaan en gaan. Wapperende loose shirts en tranen uit de ogen persen, snel dat we waren.

Terug naar start gaat over een (steile) klim, hike and bike dus. De afdaling is een real treat. Via strakke kombochten naar beneden, de Teare Line in ’t klein.

’t Is simpel. Super gezelschap, soulmates, vette tracks, technische uitdagingen, gevarieerd parcours, grote funfactor, brede smiles, heerlijke herinneringen.

Eentje om te onthouden. En der liggen daar nog tracks die we niet gereden hebben.  We kijken al uit naar het volgend avontuur.

 
The Trail Hogs