Met welk materiaal heb ik rond Nederland geracet?

Toegegeven, ik ben een materiaalnerd. Boys and toys. De voorbereiding op de Race Around The Netherlands (RATN) was dan ook een perfect alibi om allerlei materialen uit te zoeken. Hieronder vind je een uitgebreid overzicht van de spullen die ik gebruikte om rond Nederland te fietsen. 

Het frame: Curve GXR
Het hart van mijn setup is een Curve GXR-kader. “A titanium gravel adventure cross racing bike”, zoals de Australische producent van dit prachtige fietsframe noemt. 

Dit frame heb ik eind vorig jaar besteld omdat het in mijn ogen het ultieme Zwitserse zakmes onder de fietsen. Het is een fiets waar je alles mee kan, wat ik wil doen: op reis gaan, gravelracen, crossen én op de weg sjezen. 

De afgelopen jaren had ik al voortdurend op een heerlijke crossfiets gereden: de Cannondale CaadX. Dat fietsje beviel me zo goed dat ik er zelfs (voor een prikkie) een tweede kocht, zodat ik er eentje had voor op de weg en eentje voor in het veld, zodat ik niet eens van banden hoefde te wisselen.

De CaadX heeft een aluminium frame dat me als gegoten zit. Het enige nadeel: het bottom bracket is met pers-lagers, en dat begint om de zoveel tijd te kraken. Intussen heb ik de tools en de skills om dat zelf te fiksen, maar het blijft een dingetje.

Toen ik op zoek ging naar een upgrade van m’n CaadX-en, kwam ik uit bij twee opties: de Santos Cross Lite en de Curve GXR. Uiteindelijk koos ik voor de Curve omdat ik ‘m mooier vind én omdat de geometrie (de afmetingen) nauw aanleunt bij m’n CaadX.

De groepset: Shimano GRX
Omdat ik deze fiets ook wilde gebruiken om te reizen, heb ik er heel bewust voor gekozen om de fiets af te monteren met Shimano-materiaal. Hoewel ik SRAM fijner en mooier vind, nam het pragmatisme de overhand: als je onderweg ergens pech hebt, vind je overal Shimano-onderdelen, terwijl SRAM of Campagnolo veel minder courant te vinden zijn. 

Toen ik deze fiets besteld, kwam net de gravel-groepset van Shimano op de markt: de GRX. Omdat de GXR -ja, het is verwarrend met die lettervolgorde- een gravelbike is, besloot ik voor deze groep te gaan, maar niet helemaal.

Probleem met de GRX-groepset is het volgende: de crankset (het trapstel), wijkt af van de standaardmaten. Het staat iets meer naar buiten toe om bredere banden toe te laten. Dit heeft tot gevolg dat de crankset en de voorderailleur niet-standaard zijn. 

Om er toch een standaard-setup van te maken, heb ik vooraan voor een Ultegra-crosscrankset gekozen (met 46-36-vertanding) en een Ultegra-versnellingsapparaat. Verder is de fiets helemaal met GRX 810 afgemonteerd, het gravel-equivalent van Ultegra. 

O ja, ik heb bewust voor de mechanische variant gekozen en niet de elektronische. Want als je in het hol van Pluto zit, kan je mechanica nog wel fiksen, bij elektronica wordt dat al veel moeilijker.

De wielen: handgespaakt
Oorspronkelijk had ik een Hunt 4 Season Gravel Disc-wielset besteld, aangevuld met een Hunt Superdura Dynamo-voorwiel. Maar door ongelooflijk en onbegrijpelijk gepruts van de winkel waarbij ik het frame besteld had én Hunt, is die wielset er niet op tijd gekomen. 

Gelukkig heeft Yoeri van Atelier 56 me op de valreep uit de nood geholpen. Deze fantastische wielbouwer uit Harelbeke heeft een heel fraai setje voor me gespaakt: met Hplus Son The Hydra-velgens (32-spaaks voor en achter), een SON 28 12 dynamo-voornaaf en een DT Swiss 350S-achternaaf. 

Dit paar wielen heeft tijdens de RATN werkelijk geen krimp gegeven. Toch wel straf, gezien het gewicht dat ze moesten torsen. Heel minimaal geschat kom ik al ruim boven de 100 kilo uit: 83 kg fietser + een 10-tal kg fiets + 12 kg bagage. Dus dikke merci, Yoeri!
Als banden had ik er Continental Grand Prix 4 Seasons-rubber om gelegd, dikte 32 mm, met gewone binnenbandjes, dus niet tubeless. Ik zat nog te twijfelen over de bulletproof Schwalbe Marathon Plus-banden, in dezelfde dikte, maar uiteindelijk koos ik toch voor de weg van de mindere rolweerstand.

Qua cassette schroefde ik er voor de gelegenheid een 11-30 op. Normaal rij ik met een klassieke 11-28 rond, maar omdat op de laatste dag van de race o.a. de Keutenberg, de Cauberg en de Camerig op het menu stonden, wilde ik toch twee tandjes extra achter de hand houden, om met die extra bagage-ballast boven te geraken op die Limburgse puisten. En dat is op het moment supreme zonder enig probleem gelukt.

De ketting is een goudkleurig exemplaar van KMC (X11 SL), die ik om de twee dagen schoonmaakte en smeerde met Squirt-kettingwax.

De gadgets: charging
Om de RATN rijden moet je blind kunnen vertrouwen op je navigatietoestel. In mijn geval was dat m’n oude getrouwe Garmin Edge 1000, ooit gekocht toen het een uitgaand topmodel was. Eén probleem: de batterij van dit toestel gaat slechts een 7-tal uren mee, te weinig voor fietsdagen die gemakkelijk dubbel zo lang kunnen duren. 

De oplossing: stoppen om op te laden of zelf stroom maken. Dat laatste kan je op de fiets doen met een dynamo. Geen ouderwets ding dat tegen de rand van je band geklemd is, en bij regenweer doorslipt, nee. 

Tegenwoordig heb je heel goeie naafdynamo’s, dynamo’s die in het midden (moyeux) van je wiel zitten, rond de as van het voorwiel. Ik heb er zo eentje laten inspaken in het wiel van m’n koersfiets, eentje van het merk SON.

De stroom die je dynamo opwekt, stuur je via een kabeltje naar een USB-oplader, specifiek de Sinewave Revolution. Dat is een klein kastje dat de stroom omzet naar het juiste voltage de juiste wattage die USB-toestellen slikken. 

Ik gebruikte dat opladertje om m’n powerbanks -2 goedkope exemplaren van de Action- voortdurend op te laden. Aan die powerbanks hing ik dan m’n navigatietoestel, m’n smartphone en m’n fietslichtjes. Door een powerbank als tussenstation/buffer te nemen, ben je er ook 100 procent zeker van dat er geen stroompieken of -dalen opduiken, die je gevoelige elektronica naar de kloten kunnen helpen.

De USB-oplader, m’n powerbanks en m’n op te laden gadgetry stak ik in een BTwin-tasje, dat op m’n bovenbuis was vastgegespt. M’n gps-toestel zit dan weer steevast in m’n handige HideMyBell. Dat is een multifuctionele houder: een goede fietsbel, gps-houder én voorlichthouder in één.

En dat brengt me bij m’n verlichting: in de donkere uren gebruikte ik een Lezyne Lite Drive 1000XL als voorlicht, een straffe lamp die uren meegaat. Als achterlicht koos ik dan weer voor de Cateye Rapid Mini, een klein maar straf lampje dat dankzij een handig adaptertje vastgeklikt kan worden in de achterkant van m’n Fizik Aliante-zadel. 

Contactpunten: variatie
Qua contactpunten kies ik naast m’n Fizik-zadel voor dik Lizard Skins-stuurtlint rond m’n Ritchey-stuurbocht en monteerde ik een Aptonia-opzetstuur van den Decathlon. Kwestie van te kunnen afwisselen van houding en je eens plat te kunnen leggen als je tegen de wind aan ‘t boksen bent.

Als trappers gebruik ik de Shimano Deore XT PD-M8120. Dat zijn SPD-mountainbikepedalen met een groter contactoppervlak, om pijnlijke poten te voorkomen. (Lees verder onder de foto)

Bagage: bikepacking met klassieke toets
Zoals je op de foto’s ziet, was m’n fiets een uit de kluiten gewassen muilezel. In tegenstelling tot alle andere deelnemers, reed ik achteraan met traditionele Ortlieb fietstasjes (Classic Frontrollers), die bevestigd waren aan een fraai Tubus Airy-bagagerekje (ook van titanium natuurlijk). 

Vooraan, had ik een Ortlieb-stuurtasje bevestigd, om elektronica, ehbo en kostbare spullen in te steken. Aan de zijkanten van de voorvork , had ik dan weer King Cage Manything Cages vastgeschroefd. Daaraan kon ik langs elke zijde een Salsa Anything-bag bevestigen met Voile-straps. In die tasjes stak ik spullen die altijd binnen handbereik moesten zijn: eten langs de ene kant en jasjes (regenjasje en warm jasje) langs de andere kant.

Ten slotte had ik nog één tas in de driehoek van m’n kader gehangen: een Ortlieb Frame-Pack. Hierin zat m’n reserve- en onderhoudsmateriaal: binnenbanden, een buitenband, m’n multitool, klossenbandjes, plakband, bandenlichters en kettingwax. Kijken we onder de Frame-Pack, dan zien we nog twee King Cage-bidonhouders , met daarin twee drinkbussen van Tacx: eentje van 750 ml en eentje van 500 ml.